Ik heb echt niks te klagen hoor. Wanneer ik met mijn scootmobiel op pad ga zijn de meeste mensen heel behulpzaam.
Maar toen een oudere dame mij van de week in de supermarkt vroeg of ik haar wilde helpen met de broodsnijmachine, realiseerde ik mij ineens hoe erg ik dat soms mis: gewoon even iemand helpen met de weg wijzen op straat of iets uitleggen in een winkel. Wanneer je een zichtbare beperking hebt vragen mensen je misschien minder snel om hulp. Terwijl het zo fijn is om van betekenis te kunnen zijn voor iemand, al is het maar voor zoiets kleins 😄
Ook dat vond ik iets moois om bij stil te staan in deze week van de toegankelijkheid.
Gaat het zo?
Kun je erdoor?
Zal ik dat doen?
Wil je even voor?
Ik heb over begrip
niks te klagen
Maar aarzel niet
Om mij ook
Eens om
Hulp te vragen
© Johanneke Schrijft
留言